uzun hayallerin kısa satırları.

yine sabahın saçma sapan bir saatindeyim. uyuma çabalarım son zamanlardaki alışkanlıklarını kaybetmeyip başarısızlıklarına bir yenisini ekledi. hepsi senin suçun. öyle bi girdinki zihnime. aklımdan bir dakika bile çıkmadan öyle yer ettin ki çaresini bulamıyorum .o eski uykusuzluklar sabahlamalar gibi değil bu. alışkın değilim böylesine. eskiden bişeylerle meşgul olmaktan uyumazdım bu tamamen benim tercihimdi. şimdi seni düşünmekten yorulana kadar uyuyamıyorum. uyandığımda da seni düşünmekten kendimi alamıyorum. çok garibime gidiyor bazen. o kadar alakasız şeyleri düşünürken bile aradan sıyrılıp ortaya çıkıveriyorsun.yine sabahın saçma sapan bi saatinde kalktım bunları en azından yazayım belki bi faydası olur diye düşündüm .


...
hayallerim seninle vücut buldu
düşüncelerimin nefesi ensemde
umutlar yine uzaklara dikmiş gözünü
sen
öyle bir şeysin ki
adını koyamıyorum
hayal gibi , büyü gibi ,melek gibi, şeytan gibi
bilmiyorum
hiç böylesine konsantre olmadım başkasına
bütün varlığımla sana odaklandım
niye diye sorsan verecek cevabım yok
sen
öyle birşeysin ki
vücudun ruhunu taşıyamacakmış gibi geliyo bazen
çünkü bazen aklım hayalini kaldıramıyor
yoruluyorum
ama vazgeçmiyorum
beni şaşırtan da o ya zaten
bu kadar farklı olan ne
matruşka kadınlara benzetiyorum bazen seni
görünüşte hepsi aynı
ama hepsi birbirinden farklı özünde
her defasında farklı bir sen görebiliyorum
bunun sonu var mı bilmiyorum
tek bildiğim
o sonu görmek istemediğim
tek bildiğim
sen benim tek faydalı alışkanlığımsın
muhtemelen de en büyük inadım olacaksın

...

şu an hepsi bu mu diye düşündüm aslında değil sanırım ama duraksamaya başladım çekiniyorum belliki birşeylerden. artık çekinmiyorum . herşey olacağına varır gibi geldi bi an. umarım pişman olmam. onüçocakikibinonbirbeşkırksekiz. imza tetenek.