prensese ninni masalı

krallar taçsız da gezer ama
prensesler güzellik uykusu için mi
karşında paslı bir şovalye
dimdik duruyor kılıcı kınında
sanırsın ki beyaz atlı prenstir
değilim işte .
aslında yalnız değilim
kendim yapıyorum bunu ben
atımı yalnızlıklara sürüyorum
firarım kalabalıklardan bir nevi
kaderimiz esasında sadece çirkin falcıları sever
sen ise uyandıkça uykundan
büyüler yaparsın ve onlar hep beni vurur
eskiden güzeldi buralar hatırlıyo musun
hep dutluktu
hepimiz kendi sarayımızın avlusunda koştururduk
savaşları severdim büyüyünce savaşçı olmak isterdim
en güzeli onlarmış; zormuş seninle savaşmak.
kaybettikçe anlıyor insan
her gidenin kendinden de gittiğini
şölenler olurdu en sevdiğim
o kadar çok ihtişam vardı ki
arkada çalan hüzün şarkısını kimsecikler duymazdı
ve ben şarkılarımı kendime saklardım
paylaşmazdım kimseciklere
o şarkılar anlardı beni çünkü
olur da bir gün belki başkası da dinler
anlar derdim
anlar mı dersin yoksa ihanet mi ettim
neyse bırak şimdi bunları.
zariftir benim prensesim
her haliyle güzeldir
öyle bir kral ki babam taçsız da gezer
ve ben
paslı bir şövalyeyim aslında ama atım çok güzel.